Οι διακοπές μας: Το αιώνιο low budget love story

 

(Όοοοχι, ΔΕΝ είνα ιτο δικό μας σαραβαλάκι!)

Κάθε καλοκαίρι, εμείς και οι οικονομίες μας παίζουμε το αγαπημένο μας παιχνίδι: "Πού να πάμε χωρίς να έχουμε ούτε για τα διόδια;" Είναι ένα παιχνίδι που πάντα χάνουμε, αλλά τουλάχιστον χάνουμε με στυλ. Γιατί, βλέπεις, όταν έχεις παιδί φοιτήτρια, παιδί με φροντιστήρια, δάνεια,  ένα σαραβαλάκι που κρατιέται στη ζωή με… πίστη και τρίτο ρεκτιφιέ, και μια ακατανίκητη αγάπη για ό,τι λιχουδιά κυκλοφορεί στο super market, τότε το ταμπλό γράφει:

"SORRY – TOO LOW BUDGET! TRY AGAIN!"

Αλλά δεν πτοούμαστε. Σηκώνουμε παντιέρα, οργανώνουμε οικογενειακά συμβούλια που μοιάζουν με επεισόδια από τηλεπαιχνίδι επιβίωσης, και ξεκινάμε το μεγάλο debate: "Διακοπές για κυριλέ ανθρώπους ή για ρομαντικούς άστεγους;"

________________________________________

Διάλογος – Το φεστιβάλ της διαφωνίας

• Εγώ: "Λοιπόν, καλέ μου, λέω να πάμε κάπου ήσυχα, οικονομικά, με ταπεράκι, κανένα φιλικό camping με οικίσκους. Άντε και μια έξοδο για σουβλάκι, να το ζήσουμε επικίνδυνα."

• Ο καλός μου: "Όχι ρε συ, νησί! «Τσιγγαναριέ!». Με το σαραβαλάκι μας, βγάζουμε τα πίσω καθίσματα, fake τροχόσπιτο, αλητεία, ελευθερία, ό,τι κάναμε στα νιάτα μας!"

• Εγώ: "Τα ακτοπλοϊκά είναι πανάκριβα. Με τόσα λεφτά, γιατί νησί, πάμε Καρπενήσι, τρώμε, πίνουμε, και κοιμόμαστε σε κρεβάτι, όχι σε πίσω κάθισμα με αυτοσχέδιο στρώμα από το ντιβάνι της γιαγιάς και κουρτινάκια DIY από τις πετσέτες μας. Άσε που δε ζω άπλυτη ούτε μέρα!"

• Ο καλός μου:   "Μιλάς σαν γριά! Υπάρχουν ντουζιέρες στην παραλία, θα σου πάρω και χημική τουαλέτα portable deluxe, τι άλλο θες;"

• Εγώ: "Να μη χρειαστεί να αδειάσω portable deluxe τουαλέτα, αν γίνεται!"

•        Ο καλός μου:  "Έλα ρε, θυμάσαι τότε που άκουγες τον Βαγγέλη Γερμανό να τρασγουδάει «γυμνοί θα κολυμπάμε στα ακρογιάλια, τον ήλιο θα αντικρίζουμε ανφάς»;

• Εγώ: "Τώρα αν το κάνουμε αυτό, θα βάλουν πινακίδα ‘Απαγορεύεται ο γυμνισμός στους τουρίστες άνω των 50 ετών  και 130  κιλών! Επίσης, δεν αντέχω ούτε δευτερόλεπτο τον ήλιο. Το μόνο που θέλω ανφάς είναι το παγωμένο aircondition!"

• Ο καλός μου: "Έχεις κολλήσει ρε Εύη. Σαν να γέρασες απότομα!"

• Εγώ:  "Εγώ γέρασα; Εσύ που θες να ξαναζήσεις το ‘άπλυτος-σε-σαραβαλάκι-έξω-από-δημοτικές-τουαλέτες ’, ενώ τώρα χρειάζεσαι τριπλό στρώμα, ειδική εργονομική καρέκλα και μίνι μπαρ;" Εσύ απλά θυμάσαι τα νιάτα σου που έκανες τέτοια «τσιγγαναριέ»  ζωή τα καλοκαίρια με το τότε κορίτσι σου κι εγώ απλά απορώ πώς γίνεται να είχες κορίτσι μια εβδομάδα χωρίς μπάνιο και κατασκήνωση έξω από τις δημοτικές τουαλέτες Λουτρακίου! Και το χειρότερο, να θέλεις να το ξαναζήσεις τώρα, έχοντας τριαπλασιαστεί από τότε σε όγκο και βάρος! 

• Ο καλός μου:  "Έλα, έστω δύο μέρες! Θα σου αρέσει!"

• Εγώ: "Μία. Και αν ζήσουμε για να το διηγηθούμε, θα σου πάρω και χημική τουαλέτα για το σπίτι για να σου μείνει ενθύμιο!"

• Ο καλός μου: "Ή μήπως λες να πάω μόνος μου!"

• Εγώ: "Πήγαινε, να σου δώσω και τάπερ και χαρτί υγείας χύμα. Εγώ θα πάω με τα παιδιά και τα ανίψια μου να το παίξω ροκ θεία νεολαία στο river party, όμως μετά τη συναυλία και το μπάνιο στο ποτάμι που λατρεύω να γυρίζω στη φρεσκάδα, την καθαριότητα, την άνεση και την ασφάλεια του κρεβατιού μου!

________________________________________

Επίλογος – Τα χάλια μας είναι η χαρά σας

Ξέρω, ξέρω, κανονικά αυτά δεν τα λέμε δημόσια, "τα εν οίκω μη εν δήμω", που με έμαθε και ο μπαμπάς μου, αλλά εμείς εδώ έχουμε άλλη νοοτροπία: να γελάμε με τα χάλια μας πριν μας πάρει από κάτω. Το καλοκαίρι, βλέπετε, δεν θέλει πολλά: λίγη  τρέλα (εμείς την έχουμε μπόλικη!), λίγη καλή διάθεση, ίσως κι έναν αυτοσχέδιο ανεμιστήρα, αν το aircondition μας προδώσει. Όσο για κιόσκια, ομπρέλες, ξαπλώστρες και άλλες αυτοσχέδιες εγκαταστάσεις, ρωτήστε τους φίλους μας να σας πουν, αλλιώς θα σας τα περιγράψω σε επόμενο τεύχος! Το καλοκαίρι μωρέ είναι πανέμορφο από μόνο του, στη Χαβάη, στα Μάταλα, στα Κύθηρα, στο Ακαπούλκο ή στα Τζουμέρκα, λίγη καλή διάθεση χρειάζεται, αισιοδοξία, ποτάκι, χαλαρή συντροφιά, κατάρριψη κάθε ματαιότητας και μια αναζωογονητική βουτιά, έστω στη μπανιέρα του Βαγγέλη Γερμανού (για το δυο-δυο δεν εγγυώμαι, δεν τις φτιάχνουν τόσο μεγάλες! Το καλοκαίρι είναι δικό μας! Άντε και καλές βουτιές… ακόμα και στη φαντασία!