Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων: «Εμείς τη δουλειά μας κι εσείς τα σχόλια!»

Τα σχολεία οφείλει να τα φροντίζει η πολιτεία. Στο σχολείο μας η πολιτεία στέλνει κάτι εγκυκλίους από μακριά, σαν τουρίστας που λέει "θα περάσω κάποια στιγμή", ενώ οι γονείς έχουν πιάσει πινέλα, μαχαίρια barbeque, σφυριά και… νεύρα. Γιατί ό,τι δεν κάνει το κράτος, το κάνει ο Σύλλογος Γονέων. Και το κάνει με χαμόγελο, θυσιάζοντας χρόνο, χρήμα, ιδρώτα και πολλές φορές… την ηρεμία τους.

(Σκηνή 1: Ανακαίνιση αίθουσας εκδηλώσεων)

– Μαμά 1: Ποιος θα πληρώσει για να φτιαχτεί η αίθουσα;

– Μαμά 2: Το Υπουργείο;

– Μαμά 1: (γελάει δυνατά) Χαχαχαχαχα! Καλή ήσουν! Εμείς, φυσικά.

Κι έτσι οι γονείς πλήρωσαν και η αίθουσα έγινε αγνώριστη. Πριν θύμιζε παλιό αρχοντικό, γεμάτο παλιά δόξα και χάρη, αλλά συνάμα ρωγμές, σπασίματα, εγκατάλειψη και κινδύνους. Τώρα θυμίζει κανονικό πολιτιστικό χώρο, με φως και ήχο κατάλληλο για τις εκδηλώσεις μας. Το Υπουργείο, βέβαια, ακόμα ψάχνει το fax.

(Σκηνή 2: Σχολική εκδρομή)

– Μαμά 3: Πάλι ζητάνε λεφτά για εκδρομή με το σχολείο… Θα πάνε λες όλα; Θα μπορέσουν οι γονείς της Φωτεινής και του Μπάμπη, του Γιοέλ και της Άρτεμης;

– Μπαμπάς: Αν δεν βάλουμε εμείς, πολλοί θα δυσκολευτούν. Έστω, μια βοήθεια, Και θα πάμε και για παρέα, είσαι;

– Μαμά 3: Ωραία, να φέρω καρεκλάκι παραλίας;

– Μπαμπάς: Φέρε και τάπερ, μην ξεχάσεις.

Και έβαλαν πλάτη για να πάει το σχολείο κανονική εκδρομή. Με λεωφορεία. Έστω, κοντά.

(Σκηνή 3: Η επίσκεψη του ψυχολόγου)

– Μαμά 4: Ήρθε ψυχολόγος να μας μιλήσει για τα παιδιά.

– Μπαμπάς: Και μας είπε ότι είναι φυσιολογικό που το παιδί μου τρώει μόνο μακαρόνια για 7η συνεχόμενη χρονιά;

– Μαμά 4: Ναι. Και μου είπε ότι είναι φυσιολογικό που ο γιος μου θέλει να γίνει YouTuber full time.

– Μπαμπάς: Εμένα θέλει να γίνει Influencer. Μάλλον χάσαμε τη μάχη.

Ο ψυχολόγος έφυγε, οι γονείς ένιωσαν καλύτερα (ή και χειρότερα, αλλά με γνώση) και ο Σύλλογος είχε βάλει άλλο ένα "τικ" στη λίστα της σωτηρίας.

(Σκηνή 4: Το βάψιμο στο προαύλιο)

– Μαμά 1: Μήπως να το αφήσουμε για τον Δήμο;

– Μπαμπάς: Χαχα! Καλή κι εσύ! Μέχρι να έρθουν, θα έχει ξεβάψει εντελώς!

– Μαμά 1: Πιάσε το πινέλο. Και πρόσεχε, βάφεις πάνω στη γραμμή!

Βάψανε τα παγκάκια, βάψανε το δάπεδο, ζωγράφισαν παιχνίδια. Οι περαστικοί νόμιζαν ότι ήρθε καλλιτεχνικό συνεργείο. Ήταν απλά ο Σύλλογος, με μπλουζάκια γεμάτα πιτσιλιές και με ύφος: "Πάλι εμείς, ναι."

 (Σκηνή 5: Το σημερινό barbeque)

– Μαμά 3: Ψήνουμε για καλό σκοπό ή για να φάμε;

– Μπαμπάς: Και για τα δύο. Αλλά μην το πεις δυνατά, φαίνεται πιο φιλάνθρωπο έτσι.

– Μαμά 3: Αν μαζέψουμε αρκετά, λέτε να πάρουμε καινούργιες καρέκλες;

– Μπαμπάς: Ή τουλάχιστον… βίδες για τις παλιές.

Στο barbeque θα φάμε, θα γελάσουμε και θα μαζέψουμε και πάλι χρήματα. Γιατί οι ανάγκες δεν τελειώνουν ποτέ και οι γονείς του συλλόγου δεν κουράζονται ποτέ – ή τουλάχιστον δεν το παραδέχονται.

Και όλα αυτά, το κάνουν ενώ πολλές φορές ακούνε γκρίνιες. Από εκείνους που δεν εμφανίζονται ποτέ, δεν συμμετέχουν πουθενά, αλλά έχουν άποψη για όλα. Κάτι σαν τους σχολιαστές του Facebook που ξέρουν πώς να κερδίσεις το Champions League από τον καναπέ τους. Ο Σύλλογος όμως συνεχίζει. Ακούει, χαμογελά, ψήνει, βάφει, οργανώνει, προσφέρει. Γιατί αυτοί, τελικά, είναι που αγαπούν το σχολείο και τα παιδιά του πραγματικά.

Και τα βέλη των κακοπροαίρετων που στέκονται απ’ έξω και σχολιάζουν συνεχίζουν:  "Ε, καλά τώρα, τι το κάνουν έτσι; Δεν είναι δική τους δουλειά!"  Όχι, δεν είναι δική τους δουλειά. Αλλά την κάνουν. Γιατί αν δεν την κάνουν αυτοί, δεν θα την κάνει κανείς.

Κάποιοι λένε ότι έχουμε Υπουργείο Παιδείας. Εγώ λέω πως έχουμε κάτι πολύ καλύτερο: γονείς που σηκώνουν τα μανίκια, ανοίγουν τις αγκαλιές τους και μπαλώνουν τις τρύπες που άλλοι δεν βλέπουν καν.

Και την επόμενη φορά που θα δείτε κάποιον από τον Σύλλογο να κουβαλάει μπογιές, ψήνει σουβλάκια ή οργανώνει εκδηλώσεις, μην ρωτήσετε "Μα καλά, γιατί τα κάνετε όλα αυτά;". Η απάντηση είναι απλή:

Γιατί αγαπάνε αυτό το σχολείο, και το δείχνουν με πράξεις. Και σας θέλουν μαζί τους.