Πέτυχε τελικά το Πάσχα;

 

Δύο αποτυχημένες μαγειρίτσες που κατέληξαν άδοξα στο πιάτο των γατιών.

Κάποια υπερκόπωση που δεν άφησε να γίνουν όλες οι ετοιμασίες για τη Λαμπρή όπως έπρεπε.

Κάποια αυγά που δε βάφτηκαν αρκετά ωραία.

Ένα μικροατύχημα του επίδοξου ψήστη, που έστειλε τον οβελία στον ταπεινό φούρνο της κουζίνας αντί στην πανηγυρική σούβλα.

Κάποιες επισκέψεις φίλων και συγγενών για το Πάσχα που ματαιώθηκαν.

Κάποια οικονομική δυσπραγία που δεν άφησε περιθώριο για δώρα στους εορτάζοντες των ημερών.

Όλα αυτά αποδεικνύουν περίτρανα, ότι, όσοι βασίζονταν σε αυτά για να γιορτάσουν το Πάσχα, έμειναν μάλλον με τη γεύση της προδοσίας και την αγωνία του σταυρού, χωρίς να γευθούν τη γλύκα της ένδοξης Ανάστασης και την αναζωογονητική επίγευση της ελπίδας που φέρνει. Αλήθεια, αν δεν ήταν το πανηγύρι της αναστάσιμης λειτουργίας το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, αν δεν αναστάτωνε το μέσα μας το Χριστός Ανέστη, τότε το πασχαλινό τραπέζι και το γλέντι δε θα διέφερε σε τίποτα από κάθε κοινό απολαυστικό μπάρμπεκιου…

Χριστός Ανέστη!