ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΟ ΠΛΑΣΤΕΛΙΝΗ

Γυναίκα από πλαστελίνη.

Μαλακή, εύπλαστη, ευλύγιστη, ευαίσθητη. 

Φτιαγμένη με απλότητα, σαν από παιδί μικρό, αφτιασίδωτη, 

Κι όμως την ποθούν, την αποζητούν, 

Ένα κομμάτι της να κόψουν και να απολαύσουν λαχταρούν.

Πόσο χαλαρωτικό, πόσο αγχολυτικό, ένα κομμάτι πλαστελίνη στα δάχτυλα να στριφογυρίζεις…

Είσαι βρέφος; Πάρε το στήθος της.

Είσαι νήπιο; Πάρε τα μπράτσα της να σε σηκώσουν.

Είσαι παιδί; Πάρε το χέρι της να πάτε βόλτα και να παίξετε.

Είσαι εγγόνι; Πάρε τα γόνταά της, βολέψου μέσα ν' ακούσεις τα ωραιότερα παραμύθια.

Είσαι αγαπημένος της; Πάρε την καρδιά της να πετάξεις μαζί της.

Είσαι ο σύντροφός της; Πάρε τα μάτια της, να δεις τα πιο ωραία ηλιοβασιλέματα.

Είσαι ο γέρος γονιός της; Πάρε τα πόδια της να περπατήσεις σαν νέος ξανά.

Είσαι θαυμαστής της; Πάρε ό,τι θαυμάζεις πάνω στο απαλό κορμί της.

Είσαι εργοδότης της; Πάρε το μυαλό της, τα χέρια της, να σε υπηρετήσουν.

Είσαι ο φίλος, ο γείτονας; Πάρε το στόμα της, κουβέντες να μοιραστείς.

Είσαι εχθρός; Πάρε ό,τι σε προστάζει η βουλιμία σου. 

Είστε όλοι τυχεροί. Είναι από πλαστελίνη. 

Κόβετε και παίρνετε όσο θέλετε, από όπου θέλετε. 

Το μυστικό της άραγε το ξέρετε; 

Θέλει και σας αφήνει να τσιμπάτε τα κομμάτια της. 

Θέλει και είναι μαλακιά κι εύπλαστη.

Θέλει να δίνει σε όλους σας ό,τι μπορεί. 

Θέλει να είναι το αγχολυτικό σας. 

Αφήστε μόνο την ψυχή της. 

Αφήστε την να χαίρεται που γίνεται η χαρά σας. 

Αφήστε την να αφήνεται στα χέρια σας.

Και αν χορτάσετε, θυμηθείτε να κολλήσετε το κομμάτι πλαστελίνης πίσω.

Θέλει, να ξέρετε, να μην τελειώνει ποτέ το δόσιμό της. 

Το δόσιμο αυτό, να ξέρετε, είναι που γεμίζει το εύπλαστο, το μαλακό το είναι της.

Μια στιγμή! 

Μήπως είσαι ο Φύλακας Άγγελός της; Άφησέ την, σε παρακαλώ,  να είναι από πλαστελίνη!