«Πες μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι» - Σίγουρα;

 

Σοφός ο λαός μας. Σοφές παροιμίες μας άφησε. Φυσικά, αποτυπώνοντας κάποιες αλήθειες εμπειρικά, χωρίς ακριβή στατιστική μελέτη, κι έτσι νομίζω πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε.

«Πες μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι»

Ας το ψάξουμε λίγο. Μια καλή φιλία βασίζεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και ενσυναίσθηση. Ο φίλος είναι αναγκαίο να μας κατανοεί, να συναισθάνεται τις ανάγκες μας και να είναι εχέμυθος και αξιόπιστος. Έτσι διασφαλίζεται ότι θα είναι πλάι μας στη χαρά και στη λύπη, στα εύκολα και στα δύσκολα, χαρακτηριστικά εξ ορισμού της φιλίας. Επίσης, οι καλοί φίλοι έχουν κοινό κώδικα επικοινωνίας, λεκτικής και μη. Έχουν πιθανότατα παρόμοια ιδεολογία σε ιδανικά και αρχές της ζωής και ίσως παρόμοιο τρόπο σκέψης. Και καθώς ο φίλος επιλέγεται, σε αντίθεση με τον συγγενή, ως ένα βαθμό μπορεί να έχει κοινά ενδιαφέροντα με εμάς, ίσως παρόμοιο στυλ και τρόπο σκέψης. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι απόλυτο ότι είμαστε δυο πανομοιότυποι χαρακτήρες. Η παροιμία  έχει μια συμβολική σημασία: Επειδή επιλέγουμε τους φίλους μας, τείνουν να μας μοιάζουν σε πολλά.

Οι κανόνες της αγάπης, αν θέλετε και η οδηγία του Χριστιανισμού που μας είναι οικεία, υπαγορεύουν να μη βάζουμε ταμπέλες σε ανθρώπους και να τους αποκλείουμε από τη συντροφιά μας. Δεν είναι λίγοι οι Άγιοι και οι σοφοί που συναναστρέφονταν ανθρώπους «κακούς», πονηρούς, επικίνδυνους, αμαρτωλούς… Αυτό σε καμία περίπτωση δεν τους κατέτασσε κι εκείνους στην ίδια κατηγορία. Κατά τον ίδιο τρόπο, το να έχω φίλους ακροδεξιούς, Ολυμπιακούς, κουτσομπόληδες, τσιγκούνηδες, κλπ, δε με κάνει ούτε ακροδεξιά, ούτε κουτσομπόλα, ούτε Ολυμπιακό, ούτε τσιγκούνα…  

Σοφός ο λαός, αλλά ας έχουμε κι εμείς μια σοφία και μια διάκριση πριν βγάλουμε γρήγορα κι επιπόλαια συμπεράσματα…