Δε χρειάζεται να περιμένουμε την 6η Μαρτίου για να μιλήσουμε στα παιδιά για το bullying!

Μια υπενθύμιση εν όψει της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς: Δε χρειάζεται να περιμένουμε την 6η Μαρτίου για να μιλήσουμε στα παιδιά για το bullying! Εφόσον ένα πρόβλημα κάνει την εμφάνισή του τόσο νωρίς στη ζωή των παιδιών και των μαθητών μας, οφείλουμε το ίδιο νωρίς κι γονείς ως γονείς και ως εκπαιδευτικοί να συμβουλεύουμε, να ενημερώνουμε και να προλαμβάνουμε δυσάρεστες καταστάσεις.

Υπάρχουν μαθητές στα σχολεία μας που την ημέρα του Αγιασμού και τις πρώτες μέρες της χρονιάς, δε θα έρθουν με ολοκαίνουριες επώνυμες φόρμες και πανάκριβα αθλητικά παπούτσια. Δε θα έχουν καινούρια τσάντα, ίσως κάποια από μεγαλύτερο αδελφό ή φίλο, ίσως την περυσινή ή την προπέρσινή τους. Τα σχολικά τους είδη μπορεί να μην είναι τα πιο μοντέρνα και εντυπωσιακά. Είναι σημαντικό να έχουμε πει όλοι νωρίτερα στα παιδιά μας ότι είναι άχαρο, αγενές και δυσάρεστο να σχολιάσουν αρνητικά αυτά τα παιδιά. Ιδανικά, σε μικρότερες ηλικίες,  θα μπορούσαμε να παίξουμε μαζί τους ένα παιχνίδι ρόλων, βάζοντας το παιδί μας στο ρόλο αυτών των παιδιών, καλλιεργώντας του έτσι την ενσυναίσθηση και προλαμβάνοντας μια μη επιθυμητή συμπεριφορά από μέρους του.

Πιθανότατα να εμφανιστούν νέοι μαθητές στο σχολείο, ίσως αλλοεθνείς, ίσως Ρομά, ίσως κάπως διαφορετικοί. Επιβάλλεται να έχουμε προετοιμάσει τα παιδιά μας και για το πώς θα αντιμετωπίσουν αυτούς τους συμμαθητές: Κυρίως χωρίς φόβο και χωρίς να τους κοιτάζουν σαν να είναι εξωγήινοι! Δεν μπορώ να ξεχάσω παιδάκι αλλοεθνές στο σχολείο μας που ήρθε τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς καλά καλά να ξέρει ελληνικά, με μεγάλο δείκτη ευφυίας, με ευγένεια και καλούς τρόπους, το οποίο κατέκτησε αμέσως ανετότατα τον μηχανισμό της ανάγνωσης, τις πρώτες μαθηματικές γνώσεις και είχε όλα τα φόντα να αριστεύσει. Ωστόσο, η υπερβολικά ρατσιστική αντιμετώπιση από μεγάλο μέρος συμμαθητών του, έκανε το παιδάκι να παραιτηθεί και να επικεντρωθεί σε τρόπους άμυνας, όχι πάντα αποδεκτούς, έως και άσχημους. Ένα παραλίγο διαμαντάκι χάθηκε, γιατί το χρώμα από το δέρμα του και τα αφρόντιστα ρουχαλάκια του, μαζί με την … ταπεινή καταγωγή του συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον των συμμαθητών του. Ασφαλώς και δε θα κατηγορήσουμε τα παιδιά γι αυτό, εφόσον εκείνα απλώς αντιγράφουν συμπεριφορές ή λαμβάνουν λάθος ή ελλιπή παραδείγματα.  Ευθύνη μας και πάλι να προλάβουμε από την αρχή τέτοιες καταστάσεις.

Τέλος, ας μην παραλείψουμε να τονίσουμε στα παιδιά μας ότι, ακόμα και αν τα ίδια δε φέρονται άσχημα,  πρέπει να έχουν τα μάτια και τα αυτιά τους ανοιχτά, όταν γίνεται από άλλους bullying  σε συμμαθητές τους και να μη διστάζουν να το αναφέρουν. Η άμεση, σοβαρή και ειλικρινής επικοινωνία μεταξύ μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών, είναι και εδώ το κλειδί της υπόθεσης.

Αυτονόητο ότι και εμείς οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είμαστε σε διαρκή επιφυλακή από την πρώτη κιόλας ημέρα. Και εδώ ισχύει το «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός»! Μαζί με τη σχολική λίστα, ας μοιράσουμε με περισσή αγάπη χαμόγελα,  συμβουλές και θετικά παραδείγματα στα παιδιά μας. (Καλό είναι μάλιστα να δοκιμάσουμε διαφορετικούς τρόπους από το κούνημα του δάχτυλου που συνοδεύει την απειλή «Μη δω κανέναν να πειράξει τον/ την…!») Στόχος να μην υπάρχει ανάγκη για Παγκόσμια Ημέρα Σχολικού Εκφοβισμού!