Πάνω από φίλοι, οικογένεια!

 

Ποιος δεν χαίρεται όταν οι φίλοι του στέκονται πλάι του και πανηγυρίζουν με την επιτυχία του και τη χαρά του; Θα ήταν ανόητο και περίεργο να μην το κάνουν οι φίλοι του ή να μη χαίρεται εκείνος… Και είναι αλήθεια πολύ ωραίο!  Αλλά υπάρχει κάτι που είναι ακόμη πιο ισχυρή ένδειξη αληθινής φιλίας: Όταν ο άνθρωπος που θεωρείς φίλο σου έρχεται και σε νουθετεί, σε ταρακουνάει, εν ανάγκη σε σφαλιαρίζει για να συνέρθεις, τη στιγμή που νιώθεις να ανεβαίνεις στα ύψη από την έπαρση, ενώ στην πραγματικότητα πέφτεις πολύ χαμηλά, στο βάραθρο του εγωισμού.

… Νιώθω αλήθεια ευγνωμοσύνη που βρέθηκαν στο δρόμο μου τέτοιοι φίλοι, που δεν αρκέστηκαν να μου χαϊδεύουν τα αυτιά με φιλοφρονήσεις και κολακείες κάθε φορά που, ως φυσιολογικός άνθρωπος, χάνω το σωστό προσανατολισμό και αναλώνομαι σε ανώφελους προβληματισμούς και βασανιστικές σκέψεις. Δόξα τω Θεώ, μπόρεσα να διακρίνω την αγάπη και το ενδιαφέρον τους πίσω από τα «μαλώματά» τους και τις υποδείξεις τους, αντί να παρεξηγηθώ και να τους χάσω.

Αλήθεια, πόση φροντίδα θέλει να διατηρηθεί μια ωραία φιλία και πόση ανάπαυση κι ευτυχία χαρίζει!