Πάρτο αλλιώς

 Φιλαράκι μου γλυκό, δε σε βλέπω καλά. 

Κουράστηκες, σάστισες. Πόνεσες, δυσκολεύτηκες. Είσαι μπερδεμένος και πασχίζεις να αλλάξεις  κάθε μέρα και ώρα τον εαυτό σου αλλά δε βρίσκεις ποιο πρόσωπο σου αρέσει. Ξέρεις μονάχα ποιο δεν σου αρέσει: αυτό που είχες πριν θολώσει ο νους σου… 

Λες ότι αγανάκτησες να πρέπει να είσαι όπως πρέπει. Να δίνεις σε όλους ό,τι ζητούσαν για να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Δεν αντέχεις άλλο τις «κοινωνικές υποχρεώσεις». Δεν αντέχεις καν να συναντάς φίλους και αγαπημένους, για να μη σε ζορίσει το «πρόγραμμα». 

Μιζέρεψες, παραδέξου το. Γεροντοκόριασες. Κλείστηκες στο σπίτι και το πρόσωπό σου έχει σκοτεινιάσει. Η φωνή σου ατόνησε και δεν καλοακούγεται. Ο ήλιος δε σε βλέπει και έχεις χλομιάσει. Δεν είναι αρρώστια θαρρώ, το χρώμα της απομόνωσης είναι. 

Νομίζω υποψιάζομαι τι φταίει, καλέ μου. Θυμάσαι που έβαζες τα καλά σου, έπαιρνες τα δωράκια σου και πήγαινες σε φίλους και γνωστούς στις γιορτές; Θυμάσαι που έτρεχες να συναντήσεις την παρέα, να παρηγορήσεις και να συμπαρασταθείς, να ευχηθείς, να συντροφέψεις; Θυμάσαι που εξυπηρετούσες πρόθυμα, που έδινες οδηγίες και συμβουλές, που έκανες υπομονή με τα λάθη των άλλων, που περίμενες να δεις τους γύρω σου να βελτιώνονται με τη βοήθειά σου; Θυμάσαι που αφιέρωνες τον χρόνο και τις δυνάμεις σου στους άλλους κι ένιωθες ότι έκανες το σωστό; 

Και τώρα; Τώρα διαβάζεις τους life coaches και τους ψυχολόγους που γράφουν ότι πρέπει να κοιτάξεις τον εαυτό σου. Να μη δίνεις παραπάνω από όσο αντέχεις.  Ότι αν δεν είσαι εσύ καλά, δε θα μπορείς και να κάνεις καλό. Ορθό, ασφαλώς. Αλλά κάπου το χάνουν, άκουσέ με. 

Κουράζεσαι, όταν δε δίνεις με ψυχή, αγαπητικά. Όταν προσφέρεις από αίσθηση καθήκοντος, χωρίς καρδιακό νιάξιμο. Όταν δίνεις ξερά, χωρίς να μοιράζεσαι. Όταν κάνεις φαινομενικά υπομονή και μέσα σου σκάζεις. Όταν κάνεις χάρη αντί να δίνεις με χάρη. Τότε ναι, τότε μαζεύεις βάρος, που κάποια στιγμή γίνεται ασήκωτο.  

Αλλιώς, αν δίνεις με αγάπη και ψυχή, οι προσφορά μπορεί να είναι ανεξάντλητη. Μπορεί να κουραστείς σωματικά, δε λέω, αλλά η ψυχή θα μείνει ακούραστη. Δε θα σε πλακώνει το βάρος στο στήθος που θες να αποτινάξεις. Θα έχεις φτερά που θα σε σηκώνουν.  Αρκεί να μην περιμένεις αντάλλαγμα. Δώσε συντροφιά και πάρε ένα βλέμμα ευχαριστίας. Δώσε συμβουλές και παρηγοριά και πάρε ένα φιλί. Αφιέρωσε το χρόνο σου και απόλαυσε την ευχαρίστηση της μοιρασιάς. 

Δε σε πείθω; Δοκίμασέ το αν θες. Πάρτο αλλιώς. Κάνε φίλο τον εαυτό σου αλλά όχι αποκλειστικό κολλητό. Μην τον στριμώχνεις σε «πρέπει», ελευθέρωσέ τον σε «θέλω», σε «χαίρομαι που μπορώ». 

Φιλαράκι, σε αγαπάω. Πολλοί σε αγαπούν. Βάλε τη καλή σου διάθεση ρεφενέ κι έλα να τα πιούμε.