«Μη φοβάστε, να παίξει μόνο θέλει…»

 Πόσες φορές αλήθεια δεν έχουμε ακούσει αυτήν τη φράση, όταν, εκεί που κάνουμε βόλτα με το παιδάκι μας ή αγκαζέ με τον παππού ή τη γιαγιά, ένα άλλοτε χαριτωμένο και άλλοτε τρομακτικό σκυλάκι χωρίς λουρί χοροπηδάει προς τα πάνω μας γαβγίζοντας πότε περιχαρές και πότε απειλητικό. Και βέβαια, αν τολμήσουμε να τρομάξουμε ή να φωνάξουμε, πόσο μάλλον να εκφράσουμε την ενόχλησή μας, εισπράττουμε την γνωστή πλέον φράση: «Μη φοβάστε, να παίξει θέλει!».  Η φράση προέρχεται από τον - λίαν επιεικώς - ανεύθυνο ιδιοκτήτη του σκύλου, ο οποίος δεν μπήκε προφανώς στον κόπο ποτέ να σκεφτεί ότι, αν θέλαμε να παίζουμε με ένα σκυλάκι, θα είχαμε δικό μας ή και ότι η συμπεριφορά ενός σκύλου είναι τόσο απρόβλεπτη όσο περίπου και ενός ανθρώπου ή και περισσότερο. 

Άλλο ένα γνωστό σκηνικό: Σε πλατεία ή παιδική χαρά χωριού, ανάμεσα σε παιδάκια που παίζουν ανέμελα, ορμούν ξαφνικά σκυλιά, μικρά ή μεγάλα, ακίνδυνα ή επικίνδυνα, για να παίξουν, να τρέξουν, να ερωτοτροπήσουν ή απλά να κάνουν την ανάγκη τους. Βέβαια, δεν πρόκειται πάντα για αδέσποτα σκυλιά… Πολύ συχνά έχουν αφεντικά, τα οποία θεωρούν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να τα αφήνουν ελεύθερα στο χωριό, όπως συνηθίζονταν μερικές δεκαετίες νωρίτερα, όταν η σχετική νομοθεσία ήταν ανύπαρκτη. 

Πολύ ορθά η πολιτεία με τη σύγχρονη νομοθεσία έθεσε κανόνες για την μεταχείριση των κατοικίδιων, για την ορθή κηδεμονία τους και την ευθύνη των αφεντικών τους να έχουν τον πλήρη έλεγχο. Επ ουδενί δεν πρέπει να κυκλοφορούν αδέσποτα τα δεσποζόμενα κατοικίδια. Ας μην εκμεταλλεύονται οι ιδιοκτήτες τους την ανοχή των γειτόνων, οι οποίοι χάριν της διατήρησης των καλών σχέσεων δεν καταφεύγουν πάντα σε καταγγελίες. Ας ενδιαφερθούν για την υπεύθυνη επίβλεψη των σκυλιών τους κάθε στιγμή. Ας σεβαστούν τις φοβίες ή την επιθυμία για απόσταση από τα σκυλιά των συγχωριανών ή των συμπολιτών τους. Ας μην ξανακουστεί, τώρα που θα ανοίξει ο καιρός και  τα χωριά και οι πλατείες θα είναι γεμάτες επισκέπτες και κόσμο, η φράση «Μη φοβάστε, να παίξει μόνο θέλει…»