ΤΟΥΡΛΟΥ ΜΕ ΠΡΟΒΕΙΟ (Ή ΑΛΛΙΩΣ Η ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΕ ΓΕΥΣΗ)

 Ψωνίζοντας τις προάλλες στο κρεοπωλείο της περιοχής μου είδα στην προθήκη να μου κλείνει το μάτι σε έναν δίσκο ένα μπουτάκι πρόβειο, λαχταριστό και με ελκυστική τιμή (καιροί που είναι το κοιτάμε και αυτό!). Χωρίς να το έχω στο πρόγραμμα και χωρίς να ξέρω τι ακριβώς θα το κάνω, ζήτησα από τη «χασάπισσα» να μου το κάνει μερίδες.  Μιας και μου είπε ότι είναι «για φαγητό» (τι χαζή φράση, λες και π.χ. το κεμπάπ δεν είναι φαγητό – τέλος πάντων!), αποφάσισα να το κάνω με λαχανικά τουρλού, να το αφήσω ώρα πολλή να σιγοβράσει, ώσπου να μαλακώσει και να ανακατευτούν οι γεύσεις και οι μυρωδιές. Έκανα την τιμή στο φαγάκι μου να το τιμήσω βάζοντάς το στο κυριακάτικο τραπέζι με τους γονείς μου.

Δε θέλω να παινευτώ ότι ήταν λουκούμι, πεντανόστιμο. (Άραγε το γνωρίζει το πρόβατο ότι είναι τόσο γλυκό;) Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Αλλά μόλις το γεύτηκα, μου ξύπνησε μνήμες από το λατρεμένο σπίτι των παιδικών και νεανικών μου χρόνων, το σπίτι της λατρεμένης θείας Βασιλικής, που έφυγε πρόωρα από κοντά μας, και συγκεκριμένα από την κουζίνα της. Η θεία είχε ένα μοναδικό ταλέντο: Με τα πιο ταπεινά και φθηνά υλικά, με μιαν απλότητα απίστευτη, να δημιουργεί πιάτα που σε χόρταιναν και έμεναν ανεξίτηλα στη μνήμη. Δε λέγεται πόσοι φίλοι και συγγενείς τρώγανε συχνά ή και καθημερινά σε κείνο το σπίτι, το οποίο κάθε άλλο παρά σε ευκατάστατους ανήκε. Κι όμως, το τουρλού της θείας (που μάλλον το έκανα ίδιο!), οι πίτες και τα πισία της, το γριβάδι στον ταβά της, οι σαρμάδες με αρμιά, είναι κάτι πέρα από αγαπημένες γεύσεις: Είναι μνήμες ολοζώντανες, πασπαλισμένες με αγάπη και φροντίδα αξεπέραστη, σερβιρισμένες μέσα σε αγκαλιές στοργικές… Γεύσεις και κουβέντες ατελείωτες, μπροστά σε ένα φλυντζάνι καφέ ή τσάι, με αφηγήσεις, καλαμπούρια και συμβουλές… Αναμνήσεις που σε κάνουν να θες να μοιάσεις στη θεία και να μοιράσεις τόση αγάπη, όση απλόχερα έλαβες… 

Αν είστε από τους τυχερούς που έχουν τέτοιες θείες, μαμάδες, γιαγιάδες, φίλες, που κερνάνε νοστιμιές, χάδια και αγάπη, απολαύστε τες και αγαπήστε τες όσο τις έχετε κοντά σας. 

Αν έχετε αναμνήσεις από τέτοιους ανθρώπους που σας χαϊδεύουν ακόμα την ψυχή, κοιτάξτε προς τιμήν τους να τους μοιάσετε: Μοιράστε σε ένα κέρασμα το ενδιαφέρον σας, χορτάστε έναν οδοιπόρο, τυλίξτε σε όμορφο περιτύλιγμα τη στοργή σας, γίνετε εσείς η γλυκιά ανάμνηση που θα ψάχνουν οι δικοί σας μέσα στις γεύσεις…