Με μια δόση νοσταλγίας...

 Κάνει κρύο, πέφτει χιόνι

Είναι άσπρο το βουνό

Σκοτεινιάζει και θολώνει

Σύννεφα στον ουρανό.

Τα παιδάκια καθισμένα

Γύρω γύρω απ’ τη φωτιά

Τρώνε κάστανα ψημένα

Φτιάχνουν σπίτια με κουτιά.

Η γιαγιά στα εγγονάκια

Λέει για τα σαράντα αρνάκια

Και για τη βασιλοπούλα

Με τα ολόξανθα μαλλιά.

Ας το πάμε λίγο στίχο - στίχο:

«Τα παιδάκια καθισμένα

Γύρω γύρω απ’ τη φωτιά…»

Εικόνα νοσταλγική, ρομαντική, πάντα αξιαγάπητη. Θα τη δούμε και σήμερα, ίσως. Μα πιο πολύ, τις γιορτινές μέρες, θα τα δούμε καθισμένα μπροστά στο playstation, άντε μπροστά στο tablet ή το κινητό, και είτε είναι γύρω γύρω καθισμένα, είτε δίπλα δίπλα, είτε απέναντι, σημασία δεν έχει καμία, αφού ούτως ή άλλως είναι σκυμμένα και αφοσιωμένα στο μοναχικό παιχνίδι τους, το οποίο ασφαλώς κόστισε στους γονείς αρκετά μεροκάματα, για να είναι βέβαια και … τεχνολογικά αξιοπρεπές! Και εννοείται, πως όσο τα μικρά ασχολούνται με αυτά, οι γονείς «ρεβεγιονάρουν» σε κάποιο χώρο πολυτελή, στο σπίτι ή σε ξενοδοχείο αρκετών αστέρων ή όπου, τέλος πάντων, μπορούν να απολαύσουν το Χριστουγεννιάτικο δείπνο, πριν καν έρθουν τα Χριστούγεννα, την παραμονή, και θα το «ξημερώσουν» προφανώς, αφού την άλλη μέρα είναι αργία… Το ότι θα ακούγεται στην εκκλησία από τα χαράματα, αξημέρωτα ακόμα, το «Χριστός γεννάται δοξάσατε», κανέναν δε συγκινεί πλέον… Δεν είναι είδηση, δεν πουλάει…

«Τρώνε κάστανα ψημένα…»

Κάστανα ψημένα, μυρωδάτα, νόστιμα, γλυκά, οικονομικά, απλά, υγιεινά… Με μια ιεροτελεστία για το ψήσιμό τους, σε στιγμές βέβαια χαλάρωσης και θαλπωρής και συντροφικότητας. Λίγο που παλεύει η μαμά με το μαχαίρι να τα χαράξει, λίγο η αγωνία ώσπου να ψηθούν, λίγο που καιγόμαστε να τα καθαρίσουμε ανυπόμονα, λίγο τα επιφωνήματα απόλαυσης καθώς τα καταβροχθίζουμε, λίγο η απίστευτη μυρωδιά στο δωμάτιο… Καμία σχέση με τον «αστακό με σάλτσα βουτύρου και αρωματικά βότανα» ή το «γκουρμέ ψαρονέφρι με σάλτσα πορτοκαλιού» ή τόσα άλλα πολύπλοκα και πανάκριβα πιάτα, που μας αγχώνουν σε όλα τα στάδια, από την αγορά των υλικών, την προετοιμασία τους, το στρώσιμο του τραπεζιού, την ώρα που τα τρώμε, όλα αυτά για μια ψευδαίσθηση γιορτής ώσπου να τελειώσει το φαγοπότι…

«Φτιάχνουν σπίτια με κουτιά…»

Εικόνα από καιρό ξεχασμένη… Σπίτια από σπιρτόκουτα, από κουτιά τσιγάρων, από κονσερβοκούτια ή χαρτόκουτα… Στερεωμένα με αλευρόκολλα, στολισμένα με κλαράκια και κουρελόπανα, με μπόλικη φαντασία και δεξιοτεχνία, με παρέα τα αδέρφια, τα ξαδέρφια και τους φίλους, άντε καμιά γιαγιά ή κανένα μπαμπά μερακλή…. Υλικά ταπεινά, καμία σχέση με τα σύγχρονα LEGO ή PLAYMOBIL ή άλλα, ικανά να αδειάσουν ένα πορτοφόλι για να δώσουν μόλις μια ολιγόλεπτη ή ολιγοήμερη χαρά στα κορεσμένα από παιχνίδια παιδικά ματάκια…

«Η γιαγιά στα εγγονάκια

Λέει για τα σαράντα αρνάκια…»

Αστεία πράγματα! Τα παιδιά μας σήμερα βιάζονται να μεγαλώσουν και γελάνε ειρωνικά, αν τους πεις παραμύθια με αρνάκια και τα σχετικά. Trendy ιστορίες με ίντριγκες και ανταγωνισμούς, με έρωτες και φαρσοκωμωδίες, από show και σειρές της τηλεόρασης, είναι πιο «κοντά στα γούστα τους» και τα κάνουν να μη φαίνονται τόσο αθώα πια… Κρίμα, γιατί χάνεται η πανέμορφη παιδικότητά τους και η μελαγχολία παραμονεύει… Όσο για τη βασιλοπούλα, πιθανόν να έχει, αντί για ξανθά, κόκκινα, μωβ ή πορτοκαλί μαλλιά, καθώς και τατουάζ, αρκετά σκουλαρίκια όπου γίνεται και σίγουρα όχι μακριές ρομαντικές τουαλέτες… Αλλά αυτό ίσως είναι το μικρότερο κακό…

Συγχωρέστε μου το αναχρονιστικό ύφος, αλλά δε μπορώ να μην αγχωθώ εν όψει των γιορτών που πλησιάζουν… Ίσως γιατί, όσο ασπρίζει το βουνό, σκοτεινιάζει και θολώνει το βλέμμα που κοιτά το λογαριασμό της θέρμανσης… Ίσως γιατί οι προβλεπόμενες… «γκουρμέ» προτιμήσεις θα εκτινάξουν τον προϋπολογισμό στον αέρα… Ίσως γιατί τα παιχνίδια στο γράμμα του Αη-Βασίλη θα είναι απλησίαστα και όλα τα άλλα θα φαντάζουν άχρωμα, άτονα, ευτελή, πολύ ταπεινά για να προέρχονται από τον «Άγιο»... Ίσως γιατί οι παππούδες θα έχουν πάλι παρέα τα εγγόνια, τα σκυμμένα διαρκώς στο κινητό…

Συγχωρέστε με που θα τραγουδήσω το κλασικό:

«Ι’m dreaming of a white Christmas, just like the ones I used to know…»