ΝΑ ΓΕΜΙΣΟΥΝ ΠΑΛΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ

 

Δύο θέματα εξίσου σημαντικά αλλά και εξαρτώμενα το ένα από το άλλο θα με απασχολήσουν στο σημερινό μου άρθρο: Η υπογεννητικότητα με την επακόλουθη μείωση του πληθυσμού και το θέμα της υποβάθμισης, συγχώνευσης ή και κατάργησης σχολικών μονάδων.

Η μείωση του αριθμού των παιδιών στον τόπο μας είναι παντού  τριγύρω εμφανής: Στις σιωπηλές πλατείες των χωριών που άδειασαν όταν έφυγαν οι επισκέπτες του καλοκαιριού… Στις έρημες παιδικές χαρές στα χωριά, στις μισοάδειες στα μεγαλύτερα κέντρα… Στους στατιστικούς πίνακες, όπου οι αριθμοί στις μεταναστεύσεις προς τα μεγάλα αστικά κέντρα και προς το εξωτερικό φαντάζουν απειλητικά αυξανόμενοι…

Αν προσθέσει κανείς την παιδαγωγικά απαράδεκτη νομοθέτηση της αύξησης του αριθμού των μαθητών κατά τμήμα (και μάλιστα εν μέσω πανδημίας!), τότε το ήδη θλιβερό δημογραφικό πρόβλημα συναντά το άλλο φλέγον ζήτημα: Σχολεία που κλείνουν στα χωριά και στην πόλη, αλλοιώνοντας την κοινωνική ζωή υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής των οικογενειών. Σχολεία που συγχωνεύονται, με επιπτώσεις αρνητικές στην ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης, στην ψυχολογία των παιδιών… Σχολεία που υποβαθμίζονται, θέτοντας σε εργασιακή ανασφάλεια τους εκπαιδευτικούς και οδηγώντας σε υποχρηματοδότηση των σχολικών μονάδων…

Πίσω από όλα αυτά, ψάχνοντας για αιτίες, βρίσκουμε απαντήσεις όπως: Η ανεργία ή υποαπασχόληση των γονέων με την επακόλουθη ανασφάλεια… Οι πολλές αληθινές ή και επίπλαστες ανάγκες και αυξημένες οικονομικές υποχρεώσεις που έρχονται μαζί με κάθε νεογέννητο παιδί… Η απουσία ουσιαστικής βοήθειας και υποστήριξης των οικογενειών από την πολιτεία για τη διευκόλυνσή τους στον αγώνα ανατροφής των παιδιών.

Τι είδαμε λοιπόν τα τελευταία χρόνια; Είδαμε μικροεπιδόματα σε διαστάσεις κοροϊδίας, είδαμε να μπαίνει «κόφτης» ακόμα και σε αυτά, είδαμε να καταργείται το φθηνό ρεύμα για τις πολύτεκνες οικογένειες, είδαμε και άλλα προνόμια πολυτέκνων να καταργούνται, είδαμε αγωνία γονέων για να γίνουν δεκτοί στους δημόσιους παιδικούς σταθμούς, είδαμε σε κάποιες περιπτώσεις τα ίδια τα παιδιά να αποτελούν τεκμήρια για την εφορία!!

Μέσα σε όλο αυτό το βαρύ κλίμα εις βάρος της οικογένειας, μικρές αχτίδες υποστήριξης λάμπουν από κάποιους δήμους και κάποιες μητροπόλεις, που με όση δύναμη έχουν, αποφασίζουν να σταθούν αρωγοί πλάι στους γονείς με ένα, δύο ή και πιο πολλά παιδιά. Με ιδιαίτερη χαρά κι αισιοδοξία ακούσαμε στην κεντρική προεκλογική ομιλία του κ. Άκη Τσούκα την εξαγγελία για επίδομα 500 ευρώ για κάθε πρώτο παιδί που θα γεννιέται στο δήμο Καστοριάς. Όσο μικρό και αν φαίνεται το ποσό, αν συνυπολογίσει κανείς τις περιορισμένες δυνατότητες του δήμου και παράλληλα τις μεγάλες ανάγκες των περισσότερων οικογενειών, τότε η οπτική αλλάζει: Βλέπουμε έναν υποψήφιο δήμαρχο που αφουγκράζεται τις δυσκολίες των γονέων, που αναγνωρίζει το δημογραφικό ως μείζον πρόβλημα, που ενδιαφέρεται για το μέλλον της πόλης που δεν είναι άλλο από τα παιδιά.

Ως πολύτεκνη μητέρα επικροτώ και χειροκροτώ την πρωτοβουλία του αυτή κι ευελπιστώ ότι θα του δοθεί η ευκαιρία να υλοποιήσει την υπόσχεση αυτή ως δήμαρχος.

Ως εκπαιδευτικός από την άλλη μεριά, θέλω να πιστεύω ότι την ίδια ευαισθησία θα δείξει εφόσον εκλεγεί και για τη στήριξη των μικρών και μεγάλων σχολείων. Δυστυχώς η απερχόμενη δημοτική αρχή, έδειξε μεγάλη προθυμία για συγχωνεύσεις – υποβαθμίσεις σχολείων, λαμβάνοντας υπόψη στεγνά αριθμητικά κριτήρια και κλείνοντας τα αυτιά σε εκκλήσεις εκπαιδευτικών για μια παράταση με ελπίδα αναστροφής της κατάστασης.

Ως υποψήφια δημοτική σύμβουλος, δηλώνω ότι η φωνή των γονέων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών προς αυτήν την κατεύθυνση θα ακούγεται πάντα με ιδιαίτερη προσοχή και ενσυναίσθηση.

Ελπίδα όλων μας: Γειτονιές, χωριά και πόλεις, σχολεία μικρά και μεγάλα να γεμίσουν ξανά παιδιά!