ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ Ή ΧΩΡΙΣ

Έχετε γνωρίσει ποτέ άνθρωπο χωρίς φίλους; Προσέξτε, δεν εννοώ κλειστό, όχι πολύ κοινωνικό, διστακτικό… Εννοώ άνθρωπο που δεν είχε ποτέ, από τα παιδικά χρόνια ως τα γεράματα, κανέναν φίλο… Φαίνεται απίστευτο. Ελπίζω να μην υπάρχει άλλος πέρα από έναν που γνώρισα, γιατί είναι πράγματι τρομακτικό. 

Διαπιστώνεις εύκολα προσεγγίζοντάς τον πόσο η κατάσταση αυτή τον έχει αγριέψει. Πόσο ο άνθρωπος χωρίς φίλους γίνεται καχύποπτος και φοβικός. Πόσο γίνεται ναρκισσιστής και αυξάνει το «εγώ» του, καθώς αυτοθαυμάζεται επειδή όλα τα κατάφερε μόνος, χωρίς στήριξη από κανέναν… Πόσο χάνει τη χαρά και περιγράφει τη ζωή σαν ένα σύνολο από άσχημες στιγμές, σκληρή δουλειά, ατυχία, φθόνο… Πόσο δεν μπορεί να εστιάσει σε καμιά όμορφη στιγμή, αφού δεν υπήρξε το μοίρασμα που θα την έκανε αλησμόνητη. Με πόση αδιαφορία και έλλειψη ενσυναίσθησης αντιμετωπίζει ακόμα και τα τραγικά γεγονότα που βλέπει στις ειδήσεις. Το τραγικότερο, ότι δεν νιώθει καν μοναξιά, γιατί απλά δεν γνωρίζει τη ζωή με παρέα για να την αποζητήσει… 

Σας το λέω ειλικρινά, δεν έχω λυπηθεί περισσότερο άλλον άνθρωπο στη ζωή μου…. Με σοκάρουν αυτές οι διαπιστώσεις. Αναπόφευκτα συγκρίνω με εμένα και τους υπόλοιπους συνηθισμένους ανθρώπους, που λαχταρούμε και ψάχνουμε τους καλούς φίλους, λυπούμαστε όταν τους  χάνουμε, αποζητούμε και απολαμβάνουμε το μοίρασμα ό,τι κι αν αφορά: χαρά ή λύπη. 

Προχθές, παγκόσμια ημέρα φιλίας, πολλά είδαμε, ακούσαμε και διαβάσαμε σχετικά. Όλα ανεξαιρέτως αναφέρονταν στη φιλία ως μια αναγνωρισμένη ύψιστη ανθρώπινη αξία. Επιτρέψτε μου εδώ να θυμηθώ και κάτι όμορφο που διάβασα, το οποίο συνδέει την ικανότητα προσέγγισης των ανθρώπων με την σχέση τους με τον Θεό. « Ήταν κάποιος άγιος γέροντας.  Σκεφτείτε  – δίδασκε στους μοναχούς του – έναν  κύκλο. Στην περιφέρεια βρίσκονται οι άνθρωποι και στο κέντρο ο Θεός. Όσο περισσότερο προχωρούν οι άνθρωποι προς το κέντρο, τόσο περισσότερο συναντώνται μεταξύ τους. Κι όσο περισσότερο απομακρύνονται από το κέντρο, τόσο περισσότερο απομακρύνονται και μεταξύ τους.»

Και άλλο ένα που μου ήρθε στον νου (σκόρπιες σκέψεις στριμώχνονται να βγουν μπροστά), απόσπασμα από τον Μικρό Πρίγκηπα, το παραμύθι-ύμνο στη φιλία: 

«– Έλα να παίξεις μαζί μου, της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας. Είμαι τόσο λυπημένος …

– Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου, είπε η αλεπού, δεν είμαι εξημερωμένη.

……………………

-Τι σημαίνει «εξημερώνω»;

– Είναι κάτι ξεχασμένο για τα καλά, τώρα πια, είπε η αλεπού. Αυτό σημαίνει «δημιουργώ δεσμούς».

– Δημιουργώ δεσμούς;

– Ναι, βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα εσύ δεν είσαι ακόμη παρά ένα αγοράκι όμοιο με εκατό χιλιάδες άλλα μικρά αγόρια. Και δεν έχω την ανάγκη σου. Κι εσύ το ίδιο δεν έχεις την ανάγκη μου. Για σένα, δεν είμαι παρά μια αλεπού όμοια με εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Μα, αν εσύ με εξημερώσεις, θα ‘χουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Θα ‘σαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. Θα ‘μαι για σένα μοναδική στον κόσμο…»

Κλείνω, με την ευχή να γεμίσουν οι αγκαλιές και τα σπίτια μας με φίλους, να γλυκάνουν οι καρδιές και η ζωή μας με ασφάλεια και αγάπη φιλική.