Σεζόν: Ευλογία ή κατάρα;

Καλώς ήρθες στην ελληνική τουριστική βιομηχανία – ή όπως θα έπρεπε να τη λέμε, το επίσημο πρόγραμμα «Καλοκαιρινής Σκλαβιάς για Νέους με Ανάγκη».

Εδώ, όπου η κυβέρνηση περήφανα κάνει τα στραβά μάτια, οι εργοδότες τρίβουν τα χέρια τους και οι νέοι ξεκινάνε με ενθουσιασμό και καταλήγουν να μετρούν αντίστροφα τις ώρες μέχρι να τελειώσει η σεζόν (αν δεν τους τελειώσει εκείνη πρώτα).

Οι Χρυσές Ευκαιρίες της Σεζόν:

• Ρεπό; Πολυτέλεια. Το σύνθημα είναι: «Χωρίς ρεπό, χωρίς αίσθηση του χρόνου.» Όλες οι μέρες ίδιες, κι εσύ απλώς αλλάζεις βάρδιες.

• 11 ώρες; Σιγά! Αν δεν φτάσεις τις 12+, είσαι ακόμα πρωτάρης. Σπάσε, κόλλα διπλοβάρδιες, κι αν αντέχεις, μπόνους: μια μπανάνα και λίγο νερό.

• Διαμονή και διατροφή; Ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρο (αλλά με θέα στον σωλήνα αποχέτευσης) και φαγητό που κάνει τα στρατιωτικά συσσίτια να μοιάζουν γκουρμέ.

Και φυσικά, όλα αυτά νομιμότατα. Το κράτος απλά κοιτάζει αλλού, γιατί βλέπεις, η «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού πρέπει να ευημερεί. Και αν χρειαστεί να θυσιάσουμε λίγες γενιές νέων για να πάμε καλά οι αριθμοί στα γραφήματα του Υπουργείου, χαλάλι.

Γιατί τι μήνυμα θέλουμε να περάσουμε στους νέους εργαζόμενους; Ότι η ζωή είναι μια ατελείωτη αρπαχτή. Ότι αν δεν αντέχεις, απλά φταις εσύ που δεν είσαι αρκετά σκληρός. Ότι οι συνθήκες εργασίας που θυμίζουν προηγούμενους αιώνες είναι απολύτως ΟΚ, αρκεί να δουλεύεις σε νησί με θέα.

Αλλά ξέρεις κάτι;

Σε σέβομαι. Και σε θαυμάζω.

Ναι, εσύ που πήγες να δουλέψεις σεζόν για να μαζέψεις λεφτά, να στηρίξεις την οικογένειά σου, να δοκιμάσεις τα όριά σου, να ζήσεις εμπειρίες. Δεν είσαι κορόιδο. Είσαι κάποιος που ξέρει τι θέλει – και τολμά. Μπορεί να μοιάζει άδικο το παιχνίδι, αλλά εσύ το παίζεις με τους δικούς σου κανόνες: να βγάλεις χρήματα, να γνωρίσεις ανθρώπους, να γεμίσεις ιστορίες.

Όσοι σου λένε "μην πας", ίσως να έχουν δίκιο, αλλά ίσως να μην θυμούνται και πώς είναι να έχεις την ανάγκη. Ίσως να έχουν βολευτεί σε μια καρέκλα και να ξέχασαν πως χτίζεται χαρακτήρας όταν δουλεύεις με 40 βαθμούς, με τις φωνές του αφεντικού στα αυτιά και με τα πόδια να μην σε κρατάνε πια.

Πήγαινε. Ζήσ’ το. Μάθε. Και μη φοβάσαι να πεις "όχι" όταν σε πατάνε.

Το πρόβλημα δεν είσαι εσύ που πας να δουλέψεις. Το πρόβλημα είναι το σύστημα που ακόμα ψάχνει πρόθυμους σκλάβους για να στηρίξει την "τουριστική ανάπτυξη" της χώρας, ενώ σφυρίζει αδιάφορα για τα αυτονόητα: ώρες, ρεπό, ανθρώπινες συνθήκες διαμονής, αξιοπρεπείς μισθούς.

Μέχρι να αλλάξει αυτό, εσύ να θυμάσαι: η εμπειρία είναι πολύτιμη, αλλά ο σεβασμός στον εαυτό σου είναι αδιαπραγμάτευτος.

Καλή σεζόν, παλικάρια και κορίτσια. Είστε πιο δυνατοί απ’ όσο νομίζετε.