ΑΙΣΙΩΣ, ΣΤΟ ΣΚΑΛΙ 54!

 Ήταν μία παράξενη μέρα χθες, γενέθλια γαρ. Ήτανε που νοστάλγησα εκείνα τα παλιά χρόνια, τα παιδικά, τα εφηβικά, τα φοιτητικά, τότε που όταν πλησίαζαν τα γενέθλια, ετοιμάζαμε τα πάρτυ μας και ζούσαμε στο ρυθμό αυτής της ακριβώς της ετοιμασίας. Τότε που, όπως λέει και το τραγούδι, «Κορίτσια αγόρια σ’ ένα χωλ και τα φιστίκια μες το μπολ… με το ρυθμό της μουσικής και με μπλου τζην Αμερικής»… 

Θέλησα λοιπόν παρά τις γκρίζες τρίχες στην κεφαλή  να αναβιώσω μία από κείνες τις αναμνήσεις, τις μικρές χαρές που τώρα φαντάζουν μεγάλες, και προγραμμάτισα η έρμη ένα πάρτι σαν εκείνα τα παλιά με φίλους αγαπημένους… 

Ωστόσο άλλες οι βουλές του Κυρίου και η μέρα του γενεθλίων μου χθες με βρήκε στο κρεβάτι με μπόλικους πόνους, με πυρετό, εκείνο το ενοχλητικότατο συνάχι, πίσω από ένα βουνό χαρτομάντηλα και ανάμεσα σε μπουκαλάκια, παυσίπονα, θερμόμετρα και όλα τα σχετικά… Γρίπη Α λέει και τα παιδιά μου με τσάκισαν στο δούλεμα: «Μαμά, είναι γρίπη των πτηνών, αφού είσαι σοφή κουκουβάγια! Όχι είναι γρίπη των  χοίρων, έτσι που έγινες!», γελούσαν με τον πόνο μου… 

Ήταν λοιπόν η μέρα που περνούσα με το σχετικό δέος από το σκαλί 53 στο σκαλί 54 της όμορφη ζωής μου και μιας και έμεινα στο κρεβάτι όλη μέρα και καθώς δεν είμαι καθόλου φαν της τηλεόρασης και καθώς ο πονοκέφαλος δεν επέτρεπε να διαβάσω τα ωραία μου βιβλία, το έριξα στους στοχασμούς… 

Κάνοντας λοιπόν ανασκόπηση, στα πίσω σκαλιά που ήταν πατημένα, καλοπερπατημένα,  μερικά καθαρά μερικά πιο λασπωμένα, είδα σε κάθε σκαλί μαζί μου και ανθρώπους πολλούς… Έβλεπα συνέχεια γονείς, παππούδες, φίλους, ξαδέρφια, θείους, κουμπάρους, κολλητούς, συναδέλφους και όλους όσους με συντρόφεψαν αυτά τα χρόνια και διαμόρφωσαν τη ζωή μου, διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα μου και τη συμπεριφορά μου, το είναι μου όλο… Είδα όλους αυτούς που μου γέννησαν ποικίλα συναισθήματα, με φόρτωσαν άπειρες αναμνήσεις, με καθοδήγησαν, με διαφωτίσανε… Τους είδα κι ένιωσα μια απέραντη ευγνωμοσύνη που βρέθηκαν στη ζωή μου και με έκαναν αυτό που είμαι…

 Πολλοί από αυτούς εμφανίστηκαν εχθές, ακριβώς πάνω στην κόψη ανάμεσα στο σκαλί 53 και στο σκαλί 54, για να μου ευχηθούν όλα τα καλά μαζί με τα χρόνια πολλά. Τους ευχαριστώ όλους όσοι μπήκαν στον κόπο να μου στείλουν ευχές με κάθε μέσον.  

Αντεύχομαι και εγώ τα καλύτερα σε όλους και δεσμεύομαι παρακάτω, αν έχω χρόνια πολλά, όπως μου ευχήθηκαν, να τα αξιοποιήσω μπας και γίνω τίποτα καλύτερη, όπως λένε τώρα οι μοντέρνοι life coaches, να δω αυτοβελτίωση… Κι αν έχω την υγεία που μου ευχήθηκαν, να τη διατηρώ με άσκηση και υγιεινή διατροφή (ωχ, τώρα μην κοιτάτε, έχω βάλει το χέρι πίσω από την πλάτη και επανωτίζω τα δύο δάχτυλα, γιατί δεν μπορώ να ορκιστώ τέτοιο ψέμα!!)… Δεσμεύομαι ακόμη, αν έχω τη χαρά μου ευχηθήκατε, να την σκορπάω γύρω-γύρω, γιατί, όπως είναι γνωστό, είναι μεταδοτική και όσο τη σκορπάς αυξάνεται…Τέλος,  δεσμεύομαι ότι αν πιάσουν και οι ευχές σας για πολλά λεφτά δεν θα το ξεχάσω και δεν θα σταματώ να σας κερνάω όσο  θέλετε! Να είμαστε καλά να γιορτάσουμε, πρώτα ο Θεός,  πολλά πολλά ακόμα χαρούμενα γενέθλια.